Είμαστε έτοιμοι;

Αν ζούσαμε την περίοδο 2006-2007, θα παρακολουθούσαμε ίσως οργισμένοι, ίσως εμβρόντητοι, ίσως και έτοιμοι να βγούμε κι εμείς έξω, τους χιλιάδες φοιτητές να χτυπιούνται με λύσσα από τα ΜΑΤ στο Σύνταγμα, στο Πολυτεχνείο, στην Πανεπιστημίου. Όμως δεν ζούμε σε εκείνη την περίοδο. Τότε, που όλα ήταν εντάξει, κάποιοι απορούσαν τι εξόργισε τριάντα και σαράντα χιλιάδες φοιτητές να κατέβουν στην Αθήνα στις 8 Ιουνίου 2006 και στις 8 Μαρτίου 2007 και να πουν ένα ‘’όχι’’.
Ένα ‘’όχι’’ μόλις δυο χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ένα ‘’όχι’’ με μια κυβέρνηση που επιτέλους διέρρηξε την πασοκική παντοκρατορία 20 χρόνων, ένα ‘’όχι’’ όταν το 80% της νεολαίας σπούδαζε στην Ελλάδα ή στο Εξωτερικό.
Αλλά και ένα ‘’όχι’’ 2 μόλις χρόνια πριν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. 2-3 χρόνια πριν το ΔΝΤ πατήσει το κόκκινο χαλί του Χίλτον.
Τότε το Mega ήθελε να ασχολούμαστε με το καμένο κουβούκλιο του τσολιά. Τώρα ο ΣΚΑΙ θέλει να ασχολούμαστε με τα κράνη και τα γκράφιτι στα υπόγεια της ΑΣΟΕΕ.
Η ‘’γενιά του άρθρου 16’’ πλήρωσε ακριβά το ‘’όχι’’ της. 500.000 από αυτούς τους ανθρώπους εξασφαλίζουν τα προς το ζην στο εξωτερικό. Άλλοι σύρθηκαν στα δικαστήρια και κλείστηκαν στις φυλακές με βάση απλές ενδείξεις. Άλλοι παλεύουν με την κατάθλιψη και τα 5-6 κατοστάρικα. Αυτά για όσους ακόμα μιλούν για νιάτα σε οίστρο που δεν ξέρουν τι να κάνουν τις ορμές τους.
Σήμερα, η ΝΔ ανάστησε όπως μόνο αυτή ξέρει το φοιτητικό κίνημα. Νομίζει ότι η επίδειξη πυγμής στους ανυπεράσπιστους από τηλεοπτικές περσόνες και κανάλια νέους και νέες θα της βγει σε καλό. Η Νέα Δεξιά προσπαθεί να λανσαριστεί με τον πιο άτσαλο τρόπο σε μια χώρα όπου οι πρακτικές της είναι ήδη passées. Από την άλλη οι δονκιχωτικοί ηρωισμοί από πλευράς φοιτητών δεν θα αρκέσουν και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν πριν κινδυνέψουν οι ίδιοι. Στο εξής, οφείλουν να συνεννοούνται με κόμματα, οργανώσεις, δικηγόρους, ενώσεις δικαιωμάτων πριν προβούν στην όποια δίκαιη δυναμική ενέργεια. Μαντρωμένοι, χτυπημένοι και αβοήθητοι νέοι σε ένα προαύλιο είναι μια εικόνα που μπορεί να μην εξοργίζει μόνο τους δημοκράτες αλλά να ερεθίζει και τους αντιπάλους τους.
Η Δεξιά βαρύνεται με μια αλυσίδα κρατικών δολοφονιών που έχουν καταστεί τοτέμ εναντίον της ίδιας. Η συνθηματολογική αναφορά των Πέτρουλα, Λαμπράκη, Κουμή, Κανελλοπούλου, Τεμπονέρα, Γρηγορόπουλου, όλοι τους θύματα της αστυνομίας και του παρακράτους επί ΕΡΕ και ΝΔ, έχει καταλήξει μουσειακή. Γι’ αυτό και επικίνδυνη. Στη Χιλή, οι 20 νεκροί σε πολιτισμένη δυτικότροπη χώρα δείχνουν το δρόμο στις τραμπιστικές κυβερνήσεις όλου του κόσμους. Το μήνυμα είναι απλούστατο: «κανονικοποιήστε την καταστολή μέχρι θανάτου». Το κατασταλτικό σχέδιο είναι οι κοινωνίες να συνηθίσουν στους θανάτους στα πλαίσια των κοινωνικών αγώνων.
Πριν από μερικές μέρες, ανύποπτος προφανώς για τις εξελίξεις που θα επακολουθούσαν, έγραφα για την αναγκαιότητα διαύλων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Μέρα 25 ενόψει της δεξιάς επέλασης[1]. Η παράλληλη παρουσία Φίλη και στελεχών του ΜΕΡΑ 25 στην ΑΣΟΕΕ ας γίνει η αφορμή για μια ακόμα ευρύτερη συμμαχία, εκεί που όλοι και όλες μας σε λίγο θα διστάζουμε να υπάρχουμε, στο δρόμο. Όποιος μείνει απ’ έξω δεν βλάπτει απλά το κίνημα αλλά απ’ ό,τι φαίνεται κινδυνεύει.
Με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα, με τις σεξουαλικές ασέλγειες της αστυνομίας σε βάρος πολιτών σε ευθεία αναλογία με τους βιασμούς διαδηλωτών στη Χιλή, με έναν ΣΚΑΙ να αναπαριστά και να κανονικοποιεί live τις πιο αρρωστημένες πλευρές όχι των διαταραγμένων ανθρώπων -που πάντα θα υπάρχουν- αλλά της διαταραγμένης εξουσίας, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.https://3pointmagazine.gr